Den Nul - Gorssel (zondag 6 april 2014)

Ik was al vroeg wakker vanmorgen. Goed geslapen,ondanks de kou vannacht. Om half acht ben ik al weer de boel aan het afbreken en herinner ik me van vorige tochten hoe koud je handen kunnen worden van afbreken van drijfnatte (of bevroren tent).
Als alles ingepakt, vertrek ik richting Olst, alles is nog muisstil lop straat, het is zondagmorgen. Olst is een mooi plaatsje aan de IJssel, met een veer moet ik naar de overkant. Er staat een modern beeld bij de veerboot, ik vind het wel mooi en maak er een foto van. De rugzak doe ik even af en zet die neer tegen de wand van de veerboot. Ik betaal de veerman en ga kijken naar de IJssel en maak nog wat foto's. Dan zie ik dat de rugzak omgevallen is. Ik pak 'm op en zie tot mijn schrik, dat de Jacbschelp dwars door midden is gebroken. Weer begin ik te malen: is dit Toeval? Is het een Teken? Of gebeurd it gewoon en moet ik een nieuwe schelp gaan kopen. Ik bedenk dat ik me maar het beste aan de laatste optie vast kan houden én dat ik niet van die doem-scenario's moet bedenken.De tijd van magisch denken heb ik toch wel op mijn 58ste wel een keer gehad.
Ik doe de rugzak weer om en stap van de veer af. Ik loop via Welsum richting Terwolde.Eerst een stuk over de dijk, later ga ik een een ander weggetje in. Onderweg is het weer prachtig, mooie boerderijtjes, veel bloesem in de bomen. Echt heerlijk voorjaarsweer. Ik zie ergens een tuinder zaaien of kunstmest strroien. Een mooi gezicht, geconcentreerd, net of hij in trance is, zo stooit hij alles op het land. Ik bedenkt dat zo buiten werken ook wel iets heeft, maar misschien idealiseer ik het allemaal wel een beetje.
Aangekomen in Terwolde besluit ik op een bankje bij de kerk te gaan zitten. Daar spelen allemaal jongens met hun skelters,van die grote met grote wielen. Ze spreken mij en en vertellen dat het beed wat er staat een keer gestolen is,vernield met een slijpschijf, doorgezaagd én dat het terug is gevonden én dat toen alles aan elkaar is gelast. Ik kijk en zie inderdaad lasnaden. Ik bedank de jongens voor hun mooie verhaal en ze gaan.
Dan hoor ik zingen in de kerk, ik had al gezien dat er veel auto's stonden, het is een Hervormde Kerk, nu PKN. Er is dus een kerkdienst bezig. Ik twijfel, maar besluit toch naar binnen te gaan. Ik sluip achter door de deur de kerk in en ga daar opee bankje zitten. Er worden Psalmen gezongen en de vrouwelijke dominee gaat bidden.
Na het gebed zie ik verschillende blikken naar mij toe gaan, ik zie dat sommige kerkganger iets in elkaar oor fluisteren en dan kijken ze mijn richting op.Dan zie ik dat ik vlak bij de garderobe, bij hun jassen zit. Misschien denken ze...
Er wordt nog gezongen, het orgel erbij,ik krijg weer herinneringen van vroeger, van Nijemirdum, waar één familie altijd vooraan in de kerk zat en waar die jongens héél hárd zongen. Ik vond dat altijd indrukwekkend, net zoals ik mijn beide Pakes heel indrukwekkend vond, omdat die vooraan in het bankje zaten als Ouderling of Diaken. Maar vroeger was het allemaal veel plechtiger. Dat verschil merk ik, nu spreekt men in gewoon Nederlands: in gewone mensentaal. Niet dat plechtige, dit spreekt mij meer aan. De collecte is voor dak-en thuislozen en ik loop naar de diaken die er rondloopt met het "ponkje" (wat is het Nederlandse woord?) en doe er ook wat geld in. Na de zegen van de dominee, komt die bijna naast me staan. De kerkgangers die naar buiten lopen geven haar allemaal een hand, ik zie sommigen met grote ogen naar me kijken. Als iedereen de kerk uit is, komt de dominee mij vragen,wat mijn bedoeling is. Ik vertel op doorreis te zijn met als uiteindelijke bestemming Santiago de Compostela. Ze wil er nog van weten, ik vertel dat ik 21 maart vertrokken ben uit Fryslân en dat ik in etappes door Nederland en België wil gaan en dan in 2015 in één keer door. Ze wenst me succes en het allerbeste toe. Dan komt de koster van de kerk, die me verschillende muurschilderingen laat zien. Een andere man, de scriba is ondertussen thuis gaan kijken of hij ergens een stempel heeft liggen. Als hij terugkomt heeft hij een logo op aier en lijm bij zich, de stempel was bij iemand anders. Hij plakt het logo in mijn Credential en schrijft er iets bij. Dan kom ik er in een keer achter dat mijn bril weg is.Ik herinner me dat ik kilometers voor Terwolde mijn jas hrb uitgetrokken en dat mijn bril viel, ik heb 'm niet meer gepakt, hij ligt daar nog in het gras...
De scriba zegt dat hij wel in de kerk wil blijven, bij mijn rugzak, dan kan ik teruglopen naar mijn bril. Ik bedankt hem en loop met snelle tred richting Welsum.
Onderweg begint het hard te regenen, ik kom verschillende groepjes mensen tegen, in roodgekleurde jasjes of bodywarmers; het blijkt dat ze aan het "klootschieten" zijn:dat is gooien met een "kloot", dit is een houten bal met stukjes lood erin. Je moet dan zover mogelijk er mee gooien. Waar de bal het gras de berm, het gras in gaat, is de afstand, die er gegooid is.
In ieder geval, zoiets....misschien zijn er nog meer spelregels. Iemand vraagt me of ik geen foto wil maken van een gooiende speler. Dat doe ik. Daarna weer snel verder. Watzijn die mensen hier allemaal aardig en open; ze spreken je allemaal aan, heel leuk! Ik merk dat ik zelf ook heel open van wordt: terwijl ik heel vaak juist erg introvert ben: deze verandering zie ik al vanaf we uit Sint Jabik zijn vertrokken. Het is net of ik open ga....(en dat voelt goed!).
Het is zo'n 3 km verderop waar de bril in het gras ligt, ik denk aan mijnheervde scriba, die nog in de kerk op mijn rugzak past. Ik loop nog een pas sneller en kom op de terugrreis weer de Klootschieters tegen, nu ik mét bril. Het regent nog steeds. Het is een dik uur verder als ik weer bij de kerk kom. Ik bedank de scriba en vraag of hij nu niet de zondagse soep heeft gemist...Dan nemen we afscheid en ga ik verder. Ik zie om de hoek van de kerk een frietkraam en besluit daar wat op te drogen, want ik ben drijfnat. Daar bestel ik twee brodjes kroket en een koffie.Ondertussen mag ik mijn telefoon opladen. Ik probeer weer eens de waarbenjij.nu-app en dit keer werk hij waarempel!
De route verderop naar Deventer gaat weer voor een groot gedeelte over de dijk langs de IJssel. Ik ben heel blij dat ik nu loop, in het voorjaar, het is zo mooi, indrukwekkend. Ik geniet.
Deventer blijkt een heel mooi stadje te zijn, veel oude pandjes in de binnenstad, leuke winkeltjes, echt een stad om nog eens naar toe te gaan. Er is markt en ik haal een stempel bij het VVV, bij de kerk liet de organist me binnen,maar kon geen stempel vinden. Hij knipte wel een logo voor me uit.
De Grote-of Lebuïnuskerk blijkt ook voor de Reformatie Katholiek te zijn geweest, wat te zien is aan de gotische bouwstijl: ik verbaas me er weer over, waarom die Protestanten zo nodig die beelden allemaal kapot moesten maken....het is nu heel kaal in de grote gotische kerk.
Het duurt lang voor ik Deventer weer uit ben, in Epse pauzeer ik even en zie dat het al laat wordt,het is al half zes geweest. Ik besluit om naar een Jeugdherberg, Stayokay, te gaan in Gorssel, een paar kilometers verderop. Als ik bijna in Gorssel ben, kom ik een man met een hond tegen, die me vertelt dat ht Stayokay wel zeven kilometer de andere kant op is, richting Joppe. Ik loop er naar toe. Onderweg wordt ik begroet door een boer, die staat te kletsen met twee Turkse mannen. Ik wijst me ook deweg, het is nog een paar kilometer.
Op de Dortherweg, waar het is, kan ik her nummer niet vinden. Ik besluit te bellen: ik krijg er iemand aan, die zegt dat her Stayokay dicht is, er is niemand. Ik baal als een stekker: wat nu? Het is al bijna kwart voor zeven.
Ik kijk in Jacobswegen-boekje en zie dat er ook nog een camping is: Jong Amelte. Ik beEl en kan er gelukkig terecht! Weer helemaal teruglopen. De oer staat er nog steeds, het blijkt dat de Turkse maannen en hun vrouwen op zijn land bijen houden en dat ze nu aan het barbequen zijn. Achter bij een paar hooischuren (met zo'n rieten kap) zie ik rook omhoog gaan. Eén van de Turkse mannen komt de boer een broodje met zellgemaakte worstjes brengen. Hij lust het niet en geeft ze mij: heerlijk! Lekker gekruid met veel knoflook. Ik word verwend. Ik vraag aan de ber of hij me isschien naar de camping wil brengen en dat wil hij wel. Hij zet me af bij een wat donkere, ongezellige camping, met veel stacaravans. Ik mag er een plekje uitzoeken.
Tentje weer opgezet, douchen, nog een reep, wat drinken én dan ga ik slapen.Het is minder koud als de nacht ervoor, ik slaap weer lekker in.