Laatste dag: Kevelaer-Straelen 08-05-2014

Ik voelde me verwend, dat ik na zo'n ellendige nacht en dag dinsdag bij de Priesters mocht slapen. Omdat ik er als Pelgrim kom, hoefde ik eigenlijk niets te betalen, je mag natuurlijk altijd doneren.
Al vroeg naar bed gegaan, nog wat gelezen er stonden boeken. Onder andere een van Anselm Grün. Daar heb ik eerder een boek van gelezen, omdat mem vlak voor ze overleed heel veel steun had aan deze Duitse theoloog. Mooi dat mem ook nu hierdoor weer bij me binnenkomt. Ik enk dat ze het heel mooi had gevonden, als ze wist waar ik nu mee bezig ben.
We waren het vaak niet eens over kerk en geloof en ik wist dat het haar pijn deed, dat ik niet meer in de kerk kwam. Ik legde dat altijd uit dat ik misschien wel gelovig was,maar niet kerks. Mem kon dat niet begrijpen, omdat de kerk voor haar de gemeenschap is: de mensen samen.
Nu ik zo deze tocht aan het lopen ben, begin ik wel meer die kant op te denken. Als je in Kevelaer ziet wat al die mensen verbind, dan is dat het geloof.
Mijn moeite met de kerk had altijd te maken met de dogma's en alles wat opgelegd wordt. En mijn grootse moeite was, dat de kerk er van uit gaat dat de mens in principe slecht is. Daar geloof ik dus niet in. Ik geloof in de goedheid va de mens.
's Nachts kon ik toch de slaap niet goed te pakken krijgen, bleef draaien en piekeren. Toch nog paar uurtjes geslapen. 's Morgens alweer vroeg wakker doordat er om het uur een kerkklokje ringelde: het ochtendgebed? Om 6.30 uur opgestaan, lekker gedouched en daarna naar beneden gegaan naar een leestafel, waar allerlei kranten lagen.
Om acht uur was het ontbijt. Ik kwam aan tafel met twee jonge zusters, uit België, in blauwe lange jurken met een witte doek om hun hoofd. Ze waren bij een kleine orde: de Bruderschaft von Tibérade. Gisteren had ik ze al zien lopen met rugzakken en op sandalen.
Tijdens ontbijt raakten we in gesprek én het bleek dat ze helemaal vanuit Belgische Ardennen naar Kevelaer waren gelopen. Ze hebben geen geld en bellen aan bij de bakker enz. en komen zo aan eten. Echte Franciscanen. Zewaren allebei ook naar Santiago de Compestela gelopen en vertelden van hun reis. Het is een kleine orde, ik geloof dat ze in Congo, Litouwen en in België zaten. Ik heb mijn bewondering voor hen uitgesproken, zo jong en dan al die keuze te maken om te kiezen voor God. We hebben nog foto's gemaakt en ik kreeg een bidprentje met Jezus met Johannes erop, met hun gebed. ook gaven ze me nog een brood, want ze hadden teveel gekregen van de bakkers....Ik vond het ontroerend, alweer een mooi begin van de dag.
Na afscheid genomen te hebben heb ik bij het Priesterhuis een donatie van vijftien euro gedaan en kreeg ik mijn ID-kaart weer terug. Rugzak op en met een heel blij gevoel vertrokken.
Bij de Anthoniuskerk net buiten het centrum van Kevelaer nog even naar binnen geweest en buiten foto's gemaakt van een beeld van Jacobus, compleet met Staf en de Schelpen.
Het was nog droog wel waaide het wat koud. Op weg naar Straelen. IK liep door de velden en stukjes langs de Niers naar Twisteden, waar ik de kerk binnenging en deelde mevrouw tegenkwam als in de Anthoniuskerk, ze waren bezig stoelen er neer te zetten en ze had me direct herkend; nog over de Camino gepraat. De stempel kon ik halen bij het Pfarreramt.
Dat duurdeeven omdat de Kösterin nog onder de douche stond en eerst de stempel niet kon vinden. Na een telefoontje kwam gelukkig alles weer goed en liep ik met stempel in het paspoort richting Lüllingen. Het valt me op dat de omgeving al erg die van Limburg bij ons lijkt. Veel kassen, veel tuinbouw, zelfde soort huizen, langgevelboerderijen enz. In Lüllingen wordt veel heide verbouwd, er staan heel veel kassen. Niet echt mooi landschap daardoor.
Al lopend kom ik bij een kasteel uit, waar veel met paarden gedaan wordt, het ligt er prachtig: Kasteel Steprath. Ik maak wat foto's en loop door. Dan begint het toch te regenen: ditmaal ben ik op mijn hoede én trek broek en regencape op tijd aan én ook de hoes om de rugzak. Lekker lopen is dat niet, de cape waait alle kanten op en het broeit als een gek onder dat plastic allemaal. Op een gegeven moment is het daar net zo nat als de buitenkant van de regen....
Twee keer de boel weer uitgedaan, want het leek droog te blijven. Nog een Kasteel: Kasteel Walbeck, net zoals het plaatsje heette. In Walbeck bel ik aan bij het Pfarreramt en krijg er mijn stempel. De man die er werkt vraagt of ik de kerk ook nog wil zien, dat wil ik natuurlijk! Hij vertelt dat hij altijd uitkijkt naar Pelgrims om ze rond te leiden. Behalve de kerk is er ook nog een St. Luciakapel.
Alsik verder loop en al een dik uur wandel zie ik dat ik nog steeds Walbeck aan de linkerkant zie. Ik heb een rondje om Walbeck gelopen en ben de bordjes kwijtgeraakt van Pilgerweg. Ik besluit om langs weg door te lopen naar Straelen, waar ik nog een slaapplek moet zoeken. Het blijft ondertussen regenen, mijn schoenen zijn alweer drijfnat, de cape waait alle kanten op en ik merk dat ik vermoeid raak.
Dan sms't Ans me, ze wil me wel op komen halen, ze is met haar zusje Josje naar de IKEA in Arnhem en wil me daarna wel ophalen. Eigenlijk zou ik morgen ook nog lopen, maar ik bedenk me dat een dag rust, en dan ook nog samen met Ans, ook wel lekker is. Ik ben genoeg van huis geweest de afgelopen maanden. En als alles doorgaat volgend jaar vier of vijf maanden. Vanavond lekker in het eigen bedje!
Om een uur of vijf kom ik aan in Straelen, onderweg zit ik vlakbij Arcen, wat daar maar vier kilometer vanaf lag. Bijna weer in Nederland. Jammer eigenlijk, want de Pilgerweg, dat beviel me wel: vooral de mensen. Erg aardig en belangstellend én ik kan me goed redden met mijn beetje Duits. (en plat)
In Straelen loop ik eerst de kerk in. Ik zet mijn rugzak neer en loop de kerk in. Fototoestel in de aanslag, want er is een beeld van Jacobus. Er zitten wat oude dames in de kerkbanken. Als ik naar het altaar kijk zie ik dat er een Mis of zoiets bezig is. Ik voel me een lompe olifant, dat ik daar zo binnenval met mijn camera en regenpak. Ik ga snel in een bankje zitten en wacht tot de dienst is afgelopen. Bij het Pfarreramt haal ik een stempel en loop daarna nogmaals de kerk in én krijg een rondleiding in platduits van de Köster, ook alweer heel belangstellend en vriendelijk.
In een café eet ik een lekkere aspergesoep met brood. De klanten daar drinken een goeie, schnapps met veel bier en willen alles weten over Santiago de Compostela en mijn Weg er naar toe. Een mooie afsluiting van drie dagen Pilgerweg. Volgende keer loop ik via Venlo, Tegelen, Steijl denk ik naar huis. Dan loop ik mijn eigen route via Helden, Egchel, Roggel, Horn naar Roermond. Leuk!
Om zeven uur komt Ans me halen, ik zie het gele autootje in de verte al aankomen in de Venloerstrasse. Blij om haar weer te zien, nog lekker twee dagen samen voor ik weer ga werken.