Nu de rest van mijn verslag.....

Ik geloof dat ik maar gewoon pen en papier moet pakken, het geschrevene moet copiëren en dan opsturen aan iedereen. Dat kost alleen geld voor postzegels, enveloppen en copieergeld. Maar in ieder geval niet de stress die ik elke keer heb als ik een verslagje doe op waarbenjij.nu. Met de telefoon lukt het bijna nooit én als ik het dan op een pc doe, dan crashed de zaak ook weer. Ik kwam net zo sereen en rustig terug uit Duitsland......

Ik was in Goch gebleven, waar ik op zoek was naar een slaapplek. De dames in de auto wisten wel een leuke B&B, legdeuit hoe te lopen en kwamen me zelfs nog met de auto achterna om het nogmaals uit te leggen. Het is in Duitsland wel speciaal om "Pilger" te zijn, de reactie zijn allemaal erg leuk en iedereen wil weten waarom, waarheen en hoelang... Ik krijg echt veel reacties op mijn rugzak met de Jacobsschelp.
Maar om een lang verhaal kort te maken, het adres kon ik ook niet vinden. Omdat het al zes uur was geweest, ik was ondertussen al vanaf acht uur aan de wandel, besloot ik verder te lopen richting Weeze. Misschien was er onderweg wel wat te vinden. Er was lags de Niers inderdaad een camping: helaas gesloten!
Weer verder gelopen, ik gegon 'm toch een beetje te knijpen én mijn voeten deden langzaam aan pijn: branderige tenen. Toen ik vnaf de Niers een bos inging, begon het ineens keihard te regenen: ik was te laat om regencape en broek aan te trekken, met als gevolg dat ik drijfnat was.
Alles, broek, sokken, het was overal door heen gegaan. Bij een grote weg kwam ik een soort afdak tegen, daar no een tijd geschuild tot het wat droger werd. Ik kwam weer bij de Niers en zag daar an de overkant een café "Jan an de Fähr, je moest ernaar toe met een handveer, net zoal in Friesland bij Oldemarkt. Gelukkig ging deze minder zwaar! Helaas was het café gesloten, er was niemand daar.
Weer terug met het veerbootje, ik liet de kabel per ongeluk los, en zat midden op de Niers, kon niet voor of achteruit....gelukkig was Stoffel Staf erbij en kon met hem de kabell naar me toe trekken en zo weer verder varen. Als die Staf er niet was geweest hadik waarschijnlijk moeten overnachten of zwemmen naar de overkant.....
Verder gelopen over het pad. Het regende nog steeds. Ik zag ineens een jonge kraai op het pad zitten. Bibberend en geluidjes makend, klagend. Ik denk dat die uit het nest was gevallen door de harde regen. Ik hoop dat moeder of vader kraai het jong weer terug vind....
Nog een stuk doorgelopen, tot ik een plekje zag bij een bankje. Daar heb ik het tentje opgezet. Dit lukte niet erg goed. De nieuwe tentpalen die ik gekocht had, pasten niet goed en de tent stond er raar bij. Toch er maar ingekropen.
's Nachts regende en stormde het, ik heb niet veel geslapen,een paar hazenslaapjes. Eén keer schrok wakker, een enorme knal, ik denk dat eer een tak uit de eikenboom viel naast me. Ook hoorde ik de vliegtuigen van vliegveld Weeze en ik zat in de buurt van een Autobahn. Geluiden genoeg dus, om wakker van te liggen.


Woensdag 7 mei,
Al vroeg opgestaan, om kwart over zes; alles is kletsnat. Ook in de tent is het niet meer droog. Gelukkig heb ik de fleece slaapzak bij me en heb ik het iet koud gehad. Maar fit ben ik niet, na zo'n nacht...
Als alles in plastic zakken in de rugzak zit, eet nog de overgebleven boterhammen en een mueslireep en ik drink nog energiedrank. Dat heb ik vandaag denk ik wel nodig.
Gauw genoeg kom ik bij de Autobahn, de A57. Bij de tunnel er onderdoor zie ik dat er een Raststätte is. Ik besluit er naar toe te gaan. Achterom is een doorgang en ik kan naar binnen. Ik bestel er een heerlijke bak warme koffie en een lekker broodje. Om zeven uur 's morgens zit ik me daar op te warmen tussen vertegenwoordigers en vrachtwagenchauffeurs. Ik ben met mijn rugzak wel een vreemde eend in de bijt daar.
Als ik helemaal ben opgewarmd loop ik weer verder richting Weeze. Dat blijkt een leuk plaatsje te zijn, bij de St. Cyriakuskerk haalik een stempel. Er is markt in de stad. Daar wordt ik aangesproken door een man die verteld dat hij binnenkort bruiloft heeft van familielid, die ook de Camino heeft gelopen én die daar zijn vrouw heeft ontmoet, een Koreaanse. Hij vertelt er enthousiast over en geeft me een witte roos, die ik voor moederdag cadeau kan doen. Als ik zeg dat ik die roos nooit heel thuis krijg, zegt hij: "Geef 'm dan maar aan de Heilige Moeder in Kevelaer." Ik heb de roos aan de rugzak vastgebonden, afscheid genomen en weer verder....altijd maar weer verder....
De route loopt nog steeds langs de Niers, het is heerlijk lopen langs dat pad. Gelukkig blijft het droog. Ik kom aan bij Kasteel Wissen, dat ik ver van te voren zie aan de overkant van de Niers. Het iseven omlopen, maar ik besluit er naar toe te gaan. Alweer een prachtig slot. Er is een Mariakapel en ik vraag of ik naar binnen mag. Natuurlijk mag dat en de dame buiten verteld dat er ook nog een mooie afbeelding van Jacobus is.
Het iseen prachtige kapel, heel mooi beschilderd én prachtige glas-in-lood ramen. Ik ben onder de indruk van de kapel uit 1401. Alles wijst erop dat het vandaag een compleet andere dag is als gisteren. Ik ben blij.
Het duurt even voordat ik Kevelaer ben. Alsik daar kom, is het druk in de straten, allemaal Bedevaartsgangers. OP de Kapellenplatz is het heel druk: er is net eenHeilige Mis geweest buiten en ik zie de priester weglopen in zijn witte gewaad.
Heel veel oude mensen komen in Kevelaer, die zie je er meer als jongeren. Ik wordt een paar keer aangesproken en een oude mevrouw wenst me "Eine Gute Weg", prachtig om dat te horen te krijgen in het Duits. Weer willen verschillende mensen er weer van alles over weten en vertel ik mijn verhaal: Fryslân, 21 maart, etappes, nu Kevelaer, morgen waarschijnlijk Straelen, nog verder én da volgend jaar in één keer door.
Het is lang geleden dat ik Duits gesproken heb, maar het gaat. Sommige woorden ben ik vergeten, maar de meesten praten plat, en dat lijkt erg op het Limburgs zoals bij ons in Helden. Heel vertrouwd.
Op het plein is ook het Priesterhuis, ik loop er binnen voor mijn stempels, die ik er ook krijg. Ik vraag of er misschien een slaapplek is. De mevrouw weet het niet en vraagt me om om drie uur terug te komen, ik moet wel mijn ID-kaart afgeven. Het is een uur of één en ik loop nog wat door Kevelaer, de grootste Mariabedevaartsplaats van noordwest Europa. Ik geniet er van:de andere keren was ik er toerist, nu ben ik er meer onderdeel van doordat ikzelf ook Pelgrim ben. Ik vind het een prachtige sfeer. Ik besluit om een kaarsje op te steken voor collega Gerard, die vorige week een ernstige bloeding in zijn hoofd heeft gehad én ik wens hem alle geluk toe én dat hij gauw beter wordt.
Dan ga ik ergens eten. Ik merk dat iedereen dat blijkbaar doet in Kevelaer, er zijn veel restaurants en voor weinig geld kuun je heerlijk eten. Na gisteren heb ik ook wel trek, ik heb alleen boterhammen en mueslirepen gegeten en vanmorgen dat broodje op het tankstation.
Heerlijk gegeten, naaast me zittem mensen uit Mierlo in Brabant, waar ik nog tijdje mee praat over de Kennedymars, over mijn tocht. Gezellig.
Dat is toch wel wat opvalt in de Pylgertocht tot u toe: grote stukken loop ik alleen, dat is prettig, maar de ontmoetingen met anderen, die maken
mijn Pylgertocht heel speciaal. Ik merk dat ik zelf ook van opbloei. Mooi toch?
Na het restaurant ga naar buiten en zie daar de kapsalon, waar ik eens met Ben naar toe ben geweest. (Ben is autistische man waar ik vrijwilliger van ben en geregeld uitstapjes mee doe). Ben liet zich toen blonderen. Ik geloof dat we wel twee uur daar gezeten hebben. Ik heb ook zin om me te laten verwennen en laat mijn haren wassen en knippen. Ik geniet van de wasbeurt en de massage van mijn hoofd. Het lijkt of de moeheid van vorige dagen er uit komt. Ik vraag of ik foto's mag maken, de kapster vindt het wel leuk geloof ik. Schoon gewassen en kortgeknipt loop ik Profi Friseur uit en ga naar het Priesterhuis, want het is ondertussen drie uur. Daar krijg ik electrische kaart waarmee ik naar binnen kan. Ik krijg een prachtige kamer met douche en wc. Een schoon opgemaakt bed, heerlijk! Ik ga me eerst douchen, me voeten wat verzorgen, schone kleren aan.
's Avonds eet ik nog ergens pommes mit würst. Ik heb nog steeds lekkere trek. Nog wat rondgelopen, me verwonderd over al die winkeltjes met bidprentjes, kaarsen, beeldjes. Het is een heel commercieel gedoe. Ik moet aan Jezus denken die de marktkooplui uit de tempel joeg. Hier is het precies het zelfde: er wordt flink geld verdiend aan het geloof van anderen. Ik oet ook denken aan mijn eigen protestante opvoeding en wat we geleerd hebben op school. Katholieken vereren Maria, dat doen protestanten niet, die hebben geen heiligen. Ook Maria niet. Maar ik bedenk me ook, dat dit precies is wat de protestanten missen: de symboliek, de beelden. En ik vind het prachtig, kan genieten van al dat moois. Kevelaer heeft echt een heel aparte sfeer, ook omdat er zoveel mensen op af komen. Al die kaarsjes die worden opgestoken, al die missen die er worden opgedragen. Ik vind dat het wel wat heeft én ik ben blij om er nu niet als toerist maar als Pelgrim te zijn.