Inpakken en morgen weer verder...

Ik ben Andries Tromp, geboren in 1956 in Nijemirdum in Fryslân. Ik heb ook in Leeuwarden gewoond. Op mijn 18e ben ik vertrokken uit Fryslân, ben toen in de zorg voor verstandelijk gehandicapten gaan werken in Ermelo. Na Ermelo tijdje in Zwolle gewoond, waar opleiding MBO-IW deed aan de Sprankel. Daar leerde ik Mariet kennen, met haar verhuisde ik in 1986 naar Limburg. We kregen een zoon in 1989, Frank. Het huwelijk liep stuk, ik leerde Ans kennen waar ik in 1995 mee trouwde; in 1995 kregen we Jan en in 1996 Iza. Vanaf 1998 woon met in Helden met Ans en dochter Iza. Zoons Frank en Jan wonen allebei niet meer thuis, Frank woont in Veldhoven, Jan in Utrecht. Ik ben toen Frank en Jan nog klein waren (in 2003) het Pieterpad gaan lopen. Ik vertrok op 22 april, de geboortedatum van ús heit. Op 2 mei liep ik nog, dat was de geboortedatum van ús mem. Ik wilde met het lopen van deze tocht hen gedenken, mem was het jaar daarvoor overleden, ús heit in 1994. Niet zomaar lopen, maar met een reden, heit en mem gedenken. Onderweg heb ik veel kaarsjes opstoken in kerken en kapelletjes. iet dat ik katholiek ben, ik heb protestante (gereformeerde) "roots": het was mijn manier om mijn ouders gedenken. Soms moet je daar de eenzaamheid voor zoeken. Want ondanks de vele ontmoetingen, was ik 's nachts, maar ook overdag heel veel alleen. Als familie en vrienden me na de tocht vroegen of ik God ook tegen was gekomen, zei ik: nee, vooral mezelf en dat was heel erg waar. Bij alleen lopen kom je vooral jezelf tegen! Het laatste stuk in Limburg samen met Frank en Jan. Na Maastricht ben ik nog een paar jaar bezig geweest met de GR-5, die vanaf daar door de Ardennen richting Luxemburg en de Vogezen gaat. Jan liep ook nog 2x stuk mee, de laatste keer kwamen we vlak in de buurt van de stad Luxemburg. Ik zag daar al bordjes staan van de weg naar Santiago vanaf Duitsland. Het begon bij mij te kriebelen. Zal ik nog doorlopen naar Schirmeck in Lotharingen óf zal ik vanaf daar oversteken naar de route van de Camino? Thuisgekomen veel op internet zitten zoeken, er veel over gelezen. In 2012 liep ik de Kennedymars en ontmoette ik daar Ton, die een Jacobsschelp op zijn rugzak had. De schelp was de aanleiding van ons gesprek én we liepen samen de 80 km uit. Ton vertelde dat hij nog een week moest werken voor zijn pensioen en dat hij over paar weekjes naar Santiago hing lopen vanaf Reims. Ik beloofde hem zijn website te gaan volgen. Dit heb ik de hele reis van Ton gedaan. Prachtige verhalen, het maakte indruk op me. In oktober kwam Ton in Santiago aan. Ik besloot om de tocht ook te gaan lopen, maar niet vanaf Luxemburg. Ik was ooit aan Pieterpad en de GR/5 begonnen, maar niet met het doel om naar Santiago te gaan. Omdat het ook een Innerlijke Reis is, besloot ik om te gaan lopen vanaf Fryslan waar ik geboren ben. Waar heit en mem, pake en beppe vandaan komen. Ik las dat er een Jabikspaad is, die begint in Sint Jacobiparochie (Sint Jabik) en gaat naar Hasselt in Overijssel. Vanaf daar is het Pelgrimspad naar Maastricht te lopen. Ik wacht niet tot mijn pensioen, maar ga mijn gespaarde PBL-uren er voor gebruiken. Op mijn 60ste wil ik vertrekken uit Maastricht. De twee jaar ervoor wil ik dan de route vanaf Sint Jabik gelopen hebben. Nou, ik ben lid geworden van het Genootschap van Sint Jacob en kreeg paar weken geleden het Pelgrimspaspoort toegestuurd. Nu alleen nog oefenen, ook met rugzak, de Jakobsschelp aanschaffen en dan kan ik vertrekken. De planning is om in de week van 20 maart te vertrekken uit Sint Jabik. Ik ben blij de knoop doorgehakt te hebben, blij dat ik die ruimte neem en dat ik die ruimte krijg van Ans, om deze (zoek)tocht te maken, waar ik al zo lang van droom.