(Chris)Stoffel
Blijf op de hoogte en volg Pylger
27 Maart 2014 | Nederland, Helden
Ik heb jullie verteld over mijn relatie met mijn staf, die ik gevonden heb in de Heldense bossen, hier vlak bij huis. Ik meen dat hij een tak is van een Amerikaanse eik, die zijn hier naar de oorlog terecht gekomen. maar zeker weet ik het niet. Knap is ie niet, hij is wat aan de magere kant en ook een beetje krom.
De eerste dagen werd onze relatie flink op de proef gestel, hij was namelijk niet gewend om te wandelen. Zijn wortels liggen namelijk hier nog in het bos.
Direct toen we gingen, bleef hij al staan in de Jacobshoeve in Sint Jabik.
Later op de dag stond hij een keer tegen een hek te dromen, ik was al honderden meter verder. Hij zorgt er voor dat ik in beweging blijf en zelf nog meer kilometers maak dan de bedoeling is.
Ook bleef hij de tweede dag staan in een café in Akkrum, Kromme Knilles. Die naam vond hij zeker wel mooi, want hij heeft er wel een uur of twee gestaan.
Ik begin nu aan mijzelf te twijfelen of dat ik 'm vergeet óf dat hij mij in de steek laat.
Maar nu na zes dagen wandelen merk ik dat we toch een band krijgen en ik steeds meer aan 'm gehecht wordt. In de kerk van Hasselt waar we kwamen kwam ik op een idee: daar is een muurschildering van de Heilige Christoffel, helaas heb ik die niet op de foto, want net daar was de batterij net op. Ik geef de naam Christoffel. Beschermheilige van reizigers. En ik kort 't af: Stoffel de Staf. En mooi hoor, want sindsdien blijft ie beter bij me in de buurt, hij vergeet het nog wel eens, maar dan waarschuwt ie me via telepathie.
Gisteren toen ik de kilometers erop had zitten en me nog lekker bij de kapper liet verwennen, bleef hij weer staan, maar gaf me telepathisch een seintje door: ik sta hier nog op je te wachten....
Ik hoop nog vele kilometers met mijn magere, kromme vriend Stoffel te mogen maken, mijn steun en toeverlaat: Stoffel Staf.
.
De eerste dagen werd onze relatie flink op de proef gestel, hij was namelijk niet gewend om te wandelen. Zijn wortels liggen namelijk hier nog in het bos.
Direct toen we gingen, bleef hij al staan in de Jacobshoeve in Sint Jabik.
Later op de dag stond hij een keer tegen een hek te dromen, ik was al honderden meter verder. Hij zorgt er voor dat ik in beweging blijf en zelf nog meer kilometers maak dan de bedoeling is.
Ook bleef hij de tweede dag staan in een café in Akkrum, Kromme Knilles. Die naam vond hij zeker wel mooi, want hij heeft er wel een uur of twee gestaan.
Ik begin nu aan mijzelf te twijfelen of dat ik 'm vergeet óf dat hij mij in de steek laat.
Maar nu na zes dagen wandelen merk ik dat we toch een band krijgen en ik steeds meer aan 'm gehecht wordt. In de kerk van Hasselt waar we kwamen kwam ik op een idee: daar is een muurschildering van de Heilige Christoffel, helaas heb ik die niet op de foto, want net daar was de batterij net op. Ik geef de naam Christoffel. Beschermheilige van reizigers. En ik kort 't af: Stoffel de Staf. En mooi hoor, want sindsdien blijft ie beter bij me in de buurt, hij vergeet het nog wel eens, maar dan waarschuwt ie me via telepathie.
Gisteren toen ik de kilometers erop had zitten en me nog lekker bij de kapper liet verwennen, bleef hij weer staan, maar gaf me telepathisch een seintje door: ik sta hier nog op je te wachten....
Ik hoop nog vele kilometers met mijn magere, kromme vriend Stoffel te mogen maken, mijn steun en toeverlaat: Stoffel Staf.
.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
