Van Nijmegen (NL) naar Frasselt bij Kranenburg (D)

Vandaag weer een stukje Jacobsweg (of Pelgrimspad) gelopen. Vannacht bij Josje, het zusje van Ans, in Nijmegen geslapen. Gisteravond hadden we daar opgepast op Niels.
Vanmorgen werden we pas om half negen wakker, ook Niels sliep zo lang! Heerlijk toch. Alleen ik was er een beetje gehaast door, omdat ik eigenlijk wat vroeger weg wilde. Ans bracht me met de auto naar het centrum, waar ik weer bij de Jacobuskapel zou beginnen. Dat was waar ik 9 april gestopt was. Plan voor vandaag was om tot Goch in Duitsland te lopen.
Om half tien liep ik door het centrum van Nijmegen, weer langs het Valkhof en daarna onder de brug door over de Waal. Een stukje van de route ging over de Ooijpolder.
Net buiten Nijmegen zag ik een mooi plekje waar er kinderopvang was, er waren allerlei hutten gebouwd en veel tuintjes. Een ecologisch project volgens mij, er stond ook een ecologisch huis met een grasdak bij. Prachtige plek voor kinderen om zo bezig te zijn in de natuur. Ik zal het mijn zoon Jan vertellen, die deze week net begonnen is in de Kinderopvang! Op zo'n manier zou ik zelfs wel in de Kinderopvang willen werken!
Door de haast vanmorgen was ik vergeten naar de wc te gaan, ik moest ineens heel hard poepen; het zweet brak me uit want ik zag nergens een plekje waar ik ongestoord dit kon gaan doen. Overal vissers aan de kant van het water, dus ik liep maar door. Gelukkig zag ik verderop in het weiland ergens een grote struik. Ik ben over het hek gestapt, door het natte gras gelopen naar de struik en....wat een opluchting! Weer puur natuur!!
In Persingen was een oud kerkje, ik zag dat er iemand bezig was, het bleek een kunstenares uit Kleve te zijn die haar expositie aan het opruimen was. Nog wat foto's gemaakt en haar kunst bewonderd, heel kleurige stukken met alle soorten kleuren garen. Ze vertelde over haar werk en dat ze vorig jaar n Uganda was geweest.
Daarna ging de route door Beek, ik zag er een klein kerkje, de Bartholomeus-kerk en een grotere, waar ik net bij de buitendeur een man naar binnen zag gaan. Ik erachter aan, geklopt. De man deed open , hij bleek de koster te zijn. Hij vertelde dat de Bartholomeus-kerk waarschijnlijk volgend jaar gesloten werd, nu was het met Pasen nog druk geweest, volgend jaar was dit er waarschijnlijk niet meer. Hij had een stempel en ik kreeg hem in mijn Pelgrimspaspoort. Ook kreeg ik een koffie aangeboden. De koster vond her wel gezellig,dat er iemand "zijn"kerk kwam bekijken.
Na de koffie weer verder, via de Pilgerweg loop ik naar Zyfflich. Ik ben nu in Duitsland. In Zyfflich staat in het centrum een bank met een dakje erover. hier zaten twee vrouwen, zij waren een stuk Pieterpad aan het lopen. Eén van de voruwen vertelde dat ze vorig jaar naar Santiago de Compostela was gelopen vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port. Ze had 'm alleen gelopen en zou dit weer gaan doen als ze weer zou lopen. Ze vraagt naar mijn plannen en zegt dat Pelgrims is tegen gekomen, die het stuk door Frankrijk erg lang en eenzaam vonden. Ze zou een volgende keer ook de kustroute naar Santiago pakken, want druk was het wel op de Camino Francés. Leuk om weer zo'n gesprek te hebben met wildvreemden, mooi om te horen hoe anderen het hebben beleefd. Ik vertel dat ik ook het Pieterpad heb gelopen en dat ik het stuk in Drente het mooist vond; dan blijkt dat één van de dames zelf uit Drente komt. Ze wil natuurlijk weten wat ik het mooiste stuk vond.
Ik bel nog op twee plekken aan om te kijken of ik de koster van de kerk kan vinden. Die blijkt Kösterin te zijn en er niet te zijn. Ik loop verder. Het boekje "Jacobswegen in Nederland" kan in de rugzak, nu begint het boekje "Jacobspad" Historische Pelgrimswegen naar Santiago tussen Rijn en Maas Deel 3. Ik moet er nog wat aan wennen, want de routebeschrijvingen zijn minder uitvoerig dan de Nederlandse gids. Wel staat er heel veel informatie in, heel interessant om te lezen. Al lopend en bladerend kom ik in Kranenburg aan, waar ik de Bedevaartskerk St. Petrus en Paulus bezoek, een prachtige kerk. Er zit een man achter een bureautje en ik krijg een stempel.
Kranenburg blijkt nog heel veel oude monumenten te hebben; zo is er nog een heel stuk stadswal met huizen er aan vastgebouwd. Ik kom daar een dode duif tegen en moet denken aan Toon Hermans zijn "tote tuif".
Ik loop verder en voor het het weet loop ik Kranenburg al weer uit. Om twaalf uur had ik het stiefzusje van Ans gebeld dat ik onderweg was. Zij wonen namelijk in Nütterden, in de buurt van Kranenburg. Op de kaart zie ik wel plaatsen die me bekend voorkomen, maar Nütterden staat er niet op. Ik besluit weer te bellen, maar helaas...de telefoon of de batterij is weer leeg: ik kan ze nu niet bellen én ik weet niet eens het adres.
Als ik in de buurt van Frasselt ben kom ik een mevrouw tegen, die vertelt dat Nütterden er niet ver vanaf ligt. Ik ga de route lopen zoals zij mij uitlegt.
Nou dat valt tegen, want om half vijf kom ik de verkeerde kant Nütterden in en moet ik nog een eind naar Judith en Dion. Om vijf uur bel ik bij ze aan. Gelukkig zijn thuis. Dion blijkt ziek te zijn en dochter Franka is op kamp in de Eiffel. Ik drink er nog een heerlijk alcoholvrij biertje en een nog heerlijker citroendrank en Judith loopt met me mee naar de bushalte. Ik kan daar de bus naar Nijmegen nemen. We spreken af dat ik de volgende keer bij hen slaap én dat we dan een stuk samen zullen lopen.
Om negen uur ben ik thuis in Helden. Ans komt ook net binnen van haar werk, Iza is ook thuis, die had een geweldig Paasweekend op Paaspop gehad. Moe en voldaan trekt ik mijn schoenen uit, weer een toffe wandeldag!