Nog meer familie

Het is nog steeds maandag, 25 maart en ik ben begonnen op het voorlopige eindpunt van mijn pylgerreis.

Als ik de koffie op heb, bedank ik de schilders voor hun hulpvaardigheid en loop nog even om de kerk heen. Het is nog vroeg en ik heb alle tijd. (Lekker gevoel: alle tijd van de wereld te hebben...).
Aan de achterkant zie ik da er een deur open is vab de de kerk. Ik zie dater allemaal oude mannen in overalls aan het werk zijn in de Kerk. Ik maak een praatje en mag even kijken; de man vertelt dat de kerk nu Hervormd is (Hersteld Verband). Dit is wat ze de zwarte kouzenkerk noemen. Ik vertel dat ik Gereformeerd ben opgoegroeid en hij concludeert direct dat ik wel niet meer bij de kerk zal zijn, ik vraag me af hoe hij dat kan weten. We praten verder en dan blijkt dat er in 2003 2004 weer een afsplitsing in hun kerk is geweest.Ik denk: die "fyne", dy bliuwe oan de gang".
Even later komt de koster van de kerk, die me een hele rondleiding geeft. Er is een heel oude muurschildering van Sint Christoffel, beschermheilige van de reizigers. Dit spreekt mij wel aan! Ook laat de koster zien dat er een rond gat in het plavond zit (nu dichtgemetseld). Hij vertelt dat voor de Reformatie de Kerk katholiek was en dat er dan tijdens Hemelvaart het beeld van Christus onder het gat werd gezet em met touwen omhoog werd getrokken (de Hemelvaart...) en als het beeld dan door het gat weg was, werden er duiven door het gat de kerk ingelaten. (de Heilige Geest). Ik vond het een mooi beeld. Ik zei, dat ik het jammer vind dat de Protestanten al die rituelen weg hebben gedaan én de Koster van de zwarte Kouzenkerk was het daar roerend mee eens. Dat vond ik opmerkelijk: ik had verwacht dat deze erg anti-rooms/ anti katholiek zou zijn . Soms trek je zelf bepaalde conclusies én blijkt het achteraf toch weer heel anders te zijn. Ik vond het in ieder geval interessant om zo over het Christelijk geloof te praten met deze mensen.
In de Kerk merkte dat mijn batterij van het fototoestel leeg was, ik had graag foto's willen maken van Sint Christoffel en dat Hemelvaartgat in het plafond.
Ik nam afscheid en liep verder. Per ogeluk liep ik de alternatieve route via Zwartssluis: dat is e route die je zondags loopt als de veer naar Genemuiden niet vaart. Weer kwam ik eigenlijk dor toeval weer terecht in mijn "Reis door de Tijd". Zwartssluis is de plek waar mijn Omke Jan, die niet meer leeft vandaan komt. Omke Jan was de man van Tante Tet. Zij woonden in Zwolle en ik heb altijd veel gelogeerd bij hen, al als kleine jongen van 3-4 jaar. Ik ben er zelf een keer zo lang geweest dat ik mem niet meer herkende toen ik terugkwam in Nijemirdum. Ik heb er nog wel herinneringen van: ze hadden al televisie, Omke Jan nam ons mee naar het Spoor, naar de Brug over de IJssel, naar de Katholieke Kerk. Ze woonden in de Enkstraat, vlakbij het station. Echt in de stad, dat was voor zo'n dorpsjochie als mij heel indrukwekkend. Omke Jan en Tante Tet hadden zelf geen kinderen, dus ik werd flink verwend en kreeg er alle aandacht. Ik geloof dat ik er ook eens ben geweest, toen mem ziek was of zo. Ik heb er zelf kinderziektes gehad, ik geloog de mazelen.
Al lopend besef ik me dat elke plaats weer een herinnering heeft, in Zwartsluis denk ik: waar zou Omke Jan hebben gewoond? Wel apart dat hij doordat hij onderduiker was in de oorlog terecht kwam in Nijemirdum en toen Tante Tet tegenkwam. Als er geen oorlog was geweest, waren ze elkaar misschien niet tegengekomen. Raar..Omke Jan dook onder bij een broer van Pake, Omke Meine, die woonde op de Hege Bouwen met Tante Fim, zij hadden ook geen kinderen.
Al mijmerend loop ik ergens een grentewinkelje in en koop dar een appel en vijgen met chocola er omheen: mmm lekker. Het weer is weer stralend en ik geniet. Op een gegeven moment loop ik verkeerd en zie naast een Kekrhof een rare tuin, ik ga kijken en zie er een bord: "Zintuigentuin'". Er is niemand, ik kan gewoon naar binnen lopen: prachtig, hoe ze alles hebben gemaakt, spiegels, mosaiek, touwen, kralen, stenen , planten, bomen: heel mooi:jammer dat Jan en Frank er niet meer bij zijn, die hadden het heel mooi gevonden. Paar foto's gemaakt en weer verder.
Buiten Zwartsluis kom ik bij een dijk terecht, de lucht is felblauw, de zon schijnt, het gras isgroener dan groen. Op de dijk hebben ze pakken rietwat gesneden is neergezet: een mooi gezicht.
Zo lopend kom ik in Barsbeek, waar ik een pauze neem. Rugzak af, boterhammen en lekkere thee van Rinkje in een bushuisje. Wat heb ik toch een leventje! Ik ben in de buurt van Sint Jansklooster, waar de winnaar van de Elfstedentocht van 1986 en 1995?? vandaan komt, Evert van Bentum. Wat een prachtige streek, ook hier wat glooiend, kleine boerderijtjes, zandgrond, misschien ook leem. Weer zelfde als Gaesterlân.
Ik bedenk dat de omgeving heel sterk is gevormd door de ijstijd, de gletsjers hebben het land op plekken opgestuwd, dit is in Gaesterlân het geval, en ook hier. Net zoals de Hondrug in Drente. Ook was er ooit een hunebed in Rijs. Verder lag deze omgeving vroeger net als Gaesterlân aan de Zuiderzee, allemaal overeenkomsten dus...voel ik me daarom hier zo thuis?