"Vader Jacob, Vader Jacob, slaap gij nog?" - Reisverslag uit Givet, Frankrijk van Pylger Andrys - WaarBenJij.nu "Vader Jacob, Vader Jacob, slaap gij nog?" - Reisverslag uit Givet, Frankrijk van Pylger Andrys - WaarBenJij.nu

"Vader Jacob, Vader Jacob, slaap gij nog?"

Door: Pylger Andrys

Blijf op de hoogte en volg Pylger

18 September 2014 | Frankrijk, Givet

"Vader Jacob, Vader Jacob, slaap gij nog? Slaapt Gij nog?" het kon over mij gaan....Afspraak was om te ontbijten in de Abdij om 8.00 uur. Ik had de wekker op mijn mobiel niet gezet, omdat toch zo vroeg het bed inging....
Om kwart over acht schrik ik wakker; helemaal verkeerd wakker worden dus... Snel pak ik alles in én snoer de banden van de rugzak nog een extra aan. Om kwart voor negen sta ik mijn rugzakje bij de keuken. De man waar ik gisteren mee gegeten heb en de mevrouw die ik aan de telefoon heb gehad doen er niet moeilijk over. Er wordt nog een ontbijt voor me neergezet: koffie, brood, beleg. Heerlijk! Na het eten kwam Broeder Paul, de Gastenbroeder me nog een stempel brengen. Hij wenst me veel geluk en een goeder reis en we geven elkaar nog een handdruk.
Ik loop door Leffe naar Dinant en zie daar veel afbeeldingen hangen van 100 jaar geleden, toen Dinant bijna compleet werd vernietigd door de Duitsers in het begin van de "Groote Oorlog", de eerste wereldoorlog in 1914.
De reis gaat vandaag weer langs "La Meuse", de Maas. Weer langs een jaagpad, maar ook stukken door weilanden. Daar begon het ineens heel hardte regenen. het duurde even voordat ik alles "regenvrij" had; de regenjas, de regencape en het hoesje over de rugzak. Toen ik verder liep, kwam ik een lachende man tegen, die veel slimmer was dan mij: hij liep in zijn onderbroek door de regen met de rugzak op. Geen gek idee,zo hou je wel alles mooi droog...
Vlak voor Givet en de Franse grens werd ik nog aangesproken door een Franstalige fietser, hij liepeen stuk met me mee met de fiets aan de hand. Hij vroeg van alles over de Camino en de weg naar Santiago de Compostela.Hij wees me waar de grens en de douane warenen wenstte me succes. Gauw genoeg liep ik Givet in, ik liep eerst langs oude fabriekspanden, die ik fotografeerde. Industrieel erfgoed noemen ze zoiets in Nederland. (bijvoorbeeld de Van Nelle-fabriek in Rotterdam en Nedinsco in Venlo). Zou dat in België en Frankrijk ook zo zijn? Onderweg
had ik al een verbouwde fabriek gezien, waar een wooncomplex van gemaakt was. (Domain de....)
Bij een groeteboer kocht ik een appel en twee bananen, die ik opat bij de kerk verderop. Ik wist dat er een refuge was in Givet, dus bedacht ik dat dat welbij de kerk zou zijn. Daar het telefoonnummer gedraaid wat in het boekje stond. Niks! En een vrouwenstem, die wat in het Frans zei...ik begreep er niks van. Ik werd een beetje paniekerig en bedacht dat ik niet het landennummer van Frankrijk had, het boekje is Vlaams. Voor de zekerheid Ans ge-smst: zij gaf antwoord: 0033. nog eens geprobeerd: weer niks! Het nummer bestond niet meer.
Ik besloot om door te lopen, bij een Marrokaans of Algerijns café verderop was een man heel behulpzaam en ging op zijn eigen mobiel het voor me uitzoeken. Na een minuut of vijf kwam hij erachter dat het nummer niet klopte en legde hij me uit hoe ik op Refuge Paroisse Notre Dame kon komen aan Rue Oger nr. 6. Nou dat had ik dankzij deze vriendelijke mijnheer gauw gevonden. Het bleek een soort kerkelijk centrum te zijn, waar Monsieur Collin alles regelde. Hij kwam er net aanlopen. De Refuge was een klein huisje in de hoek van een grote binnenplaats. Hier mocht ik de nacht doorbrengen. Wat ik eruit begrijp aan de Franse woorden van Monsieur Collin is dat als ik eerder vertrek ik de sleutel in de brievenbus mag gooien bij de poort.
Nou, maar afwachten of Vader Jacob me morgenvroeg wakker zal maken. Ik zet in ieder geval geen wekker. Het is een heerlijk huisje, je kunt er koken, er is een koelkast, een magnetron. Ook staan er koffie, suiker en thee. Er is een douche, dus die ben ik direct gaan gebruiken. Daarna Ans ge-smt, dat ik goed te plek was gekomen. Nadat ik me opgefrist had nog even Givet ingelopen, bij een kebab-zaak een lekkere friet met kebab en sla gegeten. Bij de Carrefour in dezelfde straat als de Refuge nog wat boodschapjes gedaan. 's Avonds nog een lekkere koffie gedronken, in het schrift. Daarna nog een lekker pilsje gedronken, ik voel me heerlijk en ben blij op deze plek te zijn. Ben benieuwd hoe het morgen zal zijn én of het droog zal zijn. Maar eerst slapen...


Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Frankrijk, Givet

Pylger

Ik ben Andries Tromp, geboren in 1956 in Nijemirdum in Fryslân. Ik heb ook in Leeuwarden gewoond. Op mijn 18e ben ik vertrokken uit Fryslân, ben toen in de zorg voor verstandelijk gehandicapten gaan werken in Ermelo. Na Ermelo tijdje in Zwolle gewoond, waar opleiding MBO-IW deed aan de Sprankel. Daar leerde ik Mariet kennen, met haar verhuisde ik in 1986 naar Limburg. We kregen een zoon in 1989, Frank. Het huwelijk liep stuk, ik leerde Ans kennen waar ik in 1995 mee trouwde; in 1995 kregen we Jan en in 1996 Iza. Vanaf 1998 woon met in Helden met Ans en dochter Iza. Zoons Frank en Jan wonen allebei niet meer thuis, Frank woont in Veldhoven, Jan in Utrecht. Ik ben toen Frank en Jan nog klein waren (in 2003) het Pieterpad gaan lopen. Ik vertrok op 22 april, de geboortedatum van ús heit. Op 2 mei liep ik nog, dat was de geboortedatum van ús mem. Ik wilde met het lopen van deze tocht hen gedenken, mem was het jaar daarvoor overleden, ús heit in 1994. Niet zomaar lopen, maar met een reden, heit en mem gedenken. Onderweg heb ik veel kaarsjes opstoken in kerken en kapelletjes. iet dat ik katholiek ben, ik heb protestante (gereformeerde) "roots": het was mijn manier om mijn ouders gedenken. Soms moet je daar de eenzaamheid voor zoeken. Want ondanks de vele ontmoetingen, was ik 's nachts, maar ook overdag heel veel alleen. Als familie en vrienden me na de tocht vroegen of ik God ook tegen was gekomen, zei ik: nee, vooral mezelf en dat was heel erg waar. Bij alleen lopen kom je vooral jezelf tegen! Het laatste stuk in Limburg samen met Frank en Jan. Na Maastricht ben ik nog een paar jaar bezig geweest met de GR-5, die vanaf daar door de Ardennen richting Luxemburg en de Vogezen gaat. Jan liep ook nog 2x stuk mee, de laatste keer kwamen we vlak in de buurt van de stad Luxemburg. Ik zag daar al bordjes staan van de weg naar Santiago vanaf Duitsland. Het begon bij mij te kriebelen. Zal ik nog doorlopen naar Schirmeck in Lotharingen óf zal ik vanaf daar oversteken naar de route van de Camino? Thuisgekomen veel op internet zitten zoeken, er veel over gelezen. In 2012 liep ik de Kennedymars en ontmoette ik daar Ton, die een Jacobsschelp op zijn rugzak had. De schelp was de aanleiding van ons gesprek én we liepen samen de 80 km uit. Ton vertelde dat hij nog een week moest werken voor zijn pensioen en dat hij over paar weekjes naar Santiago hing lopen vanaf Reims. Ik beloofde hem zijn website te gaan volgen. Dit heb ik de hele reis van Ton gedaan. Prachtige verhalen, het maakte indruk op me. In oktober kwam Ton in Santiago aan. Ik besloot om de tocht ook te gaan lopen, maar niet vanaf Luxemburg. Ik was ooit aan Pieterpad en de GR/5 begonnen, maar niet met het doel om naar Santiago te gaan. Omdat het ook een Innerlijke Reis is, besloot ik om te gaan lopen vanaf Fryslan waar ik geboren ben. Waar heit en mem, pake en beppe vandaan komen. Ik las dat er een Jabikspaad is, die begint in Sint Jacobiparochie (Sint Jabik) en gaat naar Hasselt in Overijssel. Vanaf daar is het Pelgrimspad naar Maastricht te lopen. Ik wacht niet tot mijn pensioen, maar ga mijn gespaarde PBL-uren er voor gebruiken. Op mijn 60ste wil ik vertrekken uit Maastricht. De twee jaar ervoor wil ik dan de route vanaf Sint Jabik gelopen hebben. Nou, ik ben lid geworden van het Genootschap van Sint Jacob en kreeg paar weken geleden het Pelgrimspaspoort toegestuurd. Nu alleen nog oefenen, ook met rugzak, de Jakobsschelp aanschaffen en dan kan ik vertrekken. De planning is om in de week van 20 maart te vertrekken uit Sint Jabik. Ik ben blij de knoop doorgehakt te hebben, blij dat ik die ruimte neem en dat ik die ruimte krijg van Ans, om deze (zoek)tocht te maken, waar ik al zo lang van droom.

Actief sinds 21 Feb. 2014
Verslag gelezen: 510
Totaal aantal bezoekers 47636

Voorgaande reizen:

20 Maart 2014 - 30 November -0001

Pelgrim naar Santiago de Compostela

Landen bezocht: